Kinderopvang toeslagenaffaire

Er is hulp, u hoeft het niet alleen te doen.

’Enorm frustrerend als je zo hard je best doet en niet vooruitkomt’

Gepubliceerd op 17 oktober 2022

Het verhaal van Danielle Bakker (44 jaar, Koog aan de Zaan)

Danielle, haar man en hun twee dochters zijn een van de vele slachtoffers van de toeslagenaffaire. ‘Net voor Kerst 2013 vielen er vier brieven van de Belastingdienst op de mat. Of we 33.000 euro terug wilden betalen. De kinderopvangtoeslag werd ook meteen stopgezet. Dat was het begin van een emotionele rollercoaster.’

“We mogen niet inhoudelijk op uw zaak ingaan” was het antwoord van de Belastingdienst. Maar waar konden we dan wel terecht? Hadden wij een fout gemaakt? We hebben een accountant gevraagd om voor ons uit te zoeken waar dit mis was gegaan. Ook hij kwam er niet door bij de Belastingdienst. Niemand gaf ons uitleg. Daar word je echt wanhopig van. De boodschap bleef dat we alles direct moesten terugbetalen. Dat geld hadden we niet.’

Onze omgeving begreep het niet
‘Mijn man is in die periode in het buitenland gaan werken. Twee weken aan een stuk, 12 uur per dag, en dan drie dagen thuis. Vier jaar hebben we zo geleefd. Alles om de schuld af te betalen. Dat doet heel veel met je. Ik werd zwaar depressief en ben ook tijdelijk opgenomen geweest. Hierdoor kon ik mijn werk niet meer doen. We hadden nog geen 70 euro per week om van te eten. Het leverde spanning op in huis en onze omgeving begreep het niet. We hadden een koophuis en mijn man werkte onwijs veel, hoe konden we dan een schuld hebben bij de Belastingdienst? Verjaardagen en feesten ontweken we. Dat heeft vriendschappen gekost.’

Afgestraft voor hard werken
‘We kwamen nergens voor in aanmerking. Niet voor een kosteloze lening bij de Gemeentelijke Sociale Verzekeringsbank, omdat we een koophuis hadden. Niet voor de Voedsel- of Kledingbank of schoolkorting, omdat we te veel verdienden. Het was worstelen om ons hoofd boven water te houden. Dat heeft ook veel weerslag gehad op de kinderen. Zij hebben hier ook schade door ondervonden.’

‘Je wordt onzeker, want niemand neemt je serieus. Door mijn ervaring als ambtenaar bij een gemeente weet ik dat iedereen op zijn eigen eiland zit en er vaak slecht wordt gecommuniceerd tussen afdelingen. Het voelde alsof we werden afgestraft voor te hard werken en dit niet erkend werd. Enorm frustrerend als je zo hard je best doet en niet vooruitkomt.'

'We woonden in een bouwval onder een elektriciteitsmast. Toen we de kans kregen om uitgekocht te worden besloten we een nieuw, groter huis te kopen. Wij konden hiervoor de restschuld bij de Belastingdienst omzetten naar een tweede hypotheek.’

U bent gedupeerde
‘Kerst 2019 werden we gebeld door de Belastingdienst. “Mevrouw, meneer, we moeten schuld bekennen. U bent gedupeerde van de toeslagenaffaire.” We stonden daarna te juichen. Tijdens het Kerstdiner vertelden we het nieuws. Alle puzzelstukjes vielen opeens in elkaar. Ook hoe we in deze ellende waren beland. Er ontbrak een handtekening op een van de officiële documenten voor de kinderopvangtoeslag. Bij de kinderopvangorganisatie hadden ze wel het document met beide handtekeningen, maar door een faillissement is dit nooit bij de Belastingdienst terecht gekomen.’

Onderschat
‘Wij behoren tot de eerste groep gedupeerden die geld terug hebben gekregen. Ons eigen geld. Daar hebben we wel voor moeten knokken. De bewijslast lag bij ons. De Belastingdienst heeft geen gegevens meer. Wij hadden de mazzel dat iemand van de Belastingdienst een overzicht heeft gestuurd wat wij hadden betaald. Daarmee kon de zaakbehandelaar aan de slag.
Nadat ons leven jaren stil had gestaan, konden we de kinderen weer wat leuks geven, nieuwe kleren kopen en naar de Efteling of McDonalds.'

'Waarschijnlijk dacht de overheid dat het daarmee afgelopen zou zijn. Zij hebben volledig onderschat hoeveel schade de schulden hebben aangericht. Ook wij hebben veel moeten ondernemen om te overleven. Zoals onze tweede hypotheek. Die wordt niet gedekt door de Catshuisregeling. “U had zelf de keuze of u wel of geen lening wilde”, was de reactie. Maar welke andere keuze hadden we? We hadden anders op straat gestaan. Het gedupeerde gevoel zal hierdoor niet verdwijnen. We betalen nog steeds maandelijks de privéschulden af en zullen dit geld nooit terugkrijgen.'

Meedenkgroep en lotgenotencontact
‘December 2019 heb ik de gemeente gebeld. “Jullie gaan dit op je nemen. Hoe gaan jullie dat doen? Welke regelingen hebben jullie bedacht?” Er was nog niets. Ze wisten ook nog niet wat ze mochten of konden. Er waren meer gedupeerden die belden. We werden aan elkaar gekoppeld. Later werd dit de Meedenkgroep. Het was overweldigend om elkaars verhalen te horen en te voelen dat je niet de enige bent.' 

'Samen met een andere gedupeerde moeder heb ik later de Lotgenotengroep opgericht en werken we inmiddels als ervaringsdeskundigen. Ik weet als geen ander hoe fijn het is om te kunnen praten met mensen die je begrijpen. En elkaar te helpen bij het herstel. Emotioneel en praktisch. Want het is nog steeds complex en er is veel wantrouwen naar de overheid. Ik snap dat. Ik hoop daarom dat andere gedupeerden contact met ons opnemen. Juist ook als ze zich nog niet hebben gemeld bij de gemeente of Belastingdienst.’


Lotgenotengroep & ervaringsdeskundigen


Inloopmomenten:

7 november: 10.00 uur tot 12.30 uur
19 december: 19.30 uur tot 21.30 uur

Adres: Buurtcentrum, Wilgenstraat 11, 1505 TE Zaandam
E-mail: gedupeerdentoeslagen@gmail.com  

Facebookgroep Lotgenotengroep

Lees hier andere verhalen:

Hoog contrastToegankelijkheidsverklaringGa naar Zaanstad.nl